SOKAK ÇOCUĞU Sayfa no yok  Cilt no yok  Hane no yok  Ana adı, ben sokak çocuğuyum abi  Hani şu uçurtması gökyüzünde asılı kalan,  Bilyelerini rüyalarında unutan,  Ve oyuncaklarını masal kahramanlarına çaldıran,  Çocuk varya o benim işte, o benim abi...  Sahi bir annem olmalıydı dimi  Ben dudaklarımda sokakları besteliyorum oysa  Sahi abi tadı nasıldı anne sütünün  Anneler nasıl okşardı çocuklarını  Anne kokusu nasıldır kim bilir  Ana ha, bir anne çizebilirmisin benim için  Karanlığın kar soğuğu parmak uçlarına bir anne  Ve yanına beni eklermisin abi  Tıpkı suluboya resimlerdeki gibi sımsıcak  Sahi abi senin gözlerini kesmiyor değil mi  Bir köprünün soğuk, gergin ve karanlık bedeni  Sahi sen hiç seyrettin mi aydedeyi bir köprünün altından,  Üşüdün mü abi kayan bir yıldıza bakarken,  Boşver...  Gel boyat istersen ayakkabılarını  Ben şu ayakkabıların bağcıklarından asılıyorum hayata  Gel boyat ayakkabılarını  Boyatta resmi çıksın dostun, düşmanın tüm kaldırımların  Sayfa no yok  Cilt no yok  Hane no yok  Yokların varlığında tam göbek bağından hiç yakalandın mı hayata  Bir de bir de babam olmalıydı di mi?  Beni dövecek bir babam bile yok biliyor musun?  Nasırlı ellerinde şevkat arayacağım bir insan  Kimbilir, bayramlarda neler alır babalar çocuklarına  Unutmuşum, bayramlarınız da vardı sizin öyle değil mi, arifeleriniz  Bayramlarda temize çekilen dostluklar vardı sonra  Oysa ben kırık dökük ıslıklar ısmarlıyorum güneşe ve mehtaba  Yankısız, bestelenmemiş ve bestelenmeyecek serseri ıslıklar  Bir babam olsaydı belki yeterdi  Çocuk olurdum eskisi gibi, şımarırdım öylesine  Boşver abi...  Kimin neyine bayram, kimin neyine hediye  Baba kimin neyine abi  Sahi senin düşlerin vardır  Göremediğin rüyanın düşünü kurar mısın hiç  Ahmet bir düş görmüş geçenlerde  Köprü altında tanıştık, soğuk ve geç gelen bir gecede  Utanırken anlattı, anlatırken utandı.  Bir ip bağlamış gökkuşağına,  Bak ana diyormuş uçurtmamı gördün mü,  Ya uçurtmamın gölgesinde bilye oynayan çocukları.  Ahmet'in düşü işte...  Bana düşlerini kiralar mısın abi,  Bedava boyarım ayakkabılarını,  Bana düşlerini, düşlerini abi  Boşver, boşver...  Bak iyi parlayacak bu ayakkabılar,  En parlak ayakkabılarınla yürüyeceksin yaşama  Sen düşünme, sokaklar düşünsün beni,  Gazete manşetleri,  Üçüncü sayfa haberleri düşünsün,  İsimsiz bir damla gözyaşı düşünsün,  Sen beni düşünme, düşünme be abi...  Nasıl olsa ben,  olmayan ayakkabılarımın sıcaklığıyla basıyorum tüm kaldırımlara,  Olmasa da anne babası sokakların  Sokak çocuğuyum ben, sokak çocuğuyum...  Kazanılmadan kaybedilmiş bir geleceğin herhangi bir yerinde,  Ben sokak çocuğuyum abi,  Hani şu uçurtması gökyüzünde asılı kalan,  Bilyelerini rüyalarında unutan,  Oyuncaklarını masal kahramanlarına çaldıran çocuk varya,  İşte o benim, o benim abi, o benim abi... Ali Ulurasba
	Bugün 1 ziyaretçi (12 klik) kişi burdaydı!